Geneza tego sakramentu pochodzi z Listu św. Jakuba:
“Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5,14-15).
Na tej stronie:
- poznasz najbardziej wiarygodną definicję tego wyjątkowego sakramentu,
- dowiesz się, jakie są skutki specjalnej łaski namaszczenia chorych,
- przekonasz się, że namaszczenie chorych to nie tylko “ostateczna” posługa,
- znajdziesz informacje, komu można udzielić tego sakramentu,
- dowiesz się, kto nie może przyjąć namaszczenia chorych,
- zdobędziesz wiedzę, co przygotować do przyjęcia sakramentu.
Sakrament uzdrowienia
Z Katechizmu Kościoła Katolickiego:
Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił; a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu.
Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych:
- zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla jego własnego dobra oraz dla dobra całego Kościoła;
- umocnienie, pokój i odwaga, by przyjmować po chrześcijańsku cierpienia choroby lub starości;
- przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty;
- powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu;
- przygotowanie na przejście do życia wiecznego.
Sakrament namaszczenia to nie tylko “ostateczna” posługa
Można przyjmować go w chorobie ciała, ale też w chorobach psychicznych i emocjonalnych. W poważnej chorobie, która zagraża normalnemu funkcjonowaniu człowieka. Nie trzeba się go bać, bo jest sakramentem uzdrowienia. Więcej o tym, jak rozumieć sakrament namaszczenia, znajdziesz w wideo autorstwa dominikanina Adama Szustaka:
Komu można udzielić sakramentu namaszczenia chorych?
- “wiernemu, który po osiągnięciu używania rozumu, znajdzie się w niebezpieczeństwie śmierci na skutek choroby lub starości” KPK, kan. 1004 - § 1. , przy czym chory nie musi znajdować się “w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia” KKK 1514;
- osobom starszym, “u których pogłębia się słabość” KKK 1515;
- osobom, które czeka “trudna operacja” KKK 1515, jeśli jej przyczyną jest niebezpieczna choroba (SCh 10);
- chorym dzieciom, o ile “mają już przynajmniej ogólną świadomość dokonujących się czynności”;
- “chorym, którzy – będąc przytomni na umyśle – przynajmniej pośrednio o niego prosili” KPK, kan. 1006;
- “chorym, którzy stracili już przytomność lub używanie rozumu […] jeśli wiadomo, że gdyby mieli świadomość jako wierzący, prosiliby o namaszczenie” (SCh 14); “W wątpliwości, czy chory osiągnął używanie rozumu, czy poważnie choruje albo czy rzeczywiście już umarł, należy udzielić tego sakramentu” KPK, kan. 1005
- ponownie, jeśli po przyjęciu namaszczenia chory odzyskał zdrowie, a następnie popadł w nową ciężką chorobę lub “jeśli choroba się pogłębia” KKK 1515, KPK, kan. 1004 - § 2..
Komu nie wolno udzielić namaszczenia chorych?
- zmarłemu; “jeśli jednak istnieje uzasadniona wątpliwość, czy chory zmarł naprawdę, można udzielić namaszczenia warunkowo”;
- “tym, którzy uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim” KPK, kan. 1007.
Co przygotować do przyjęcia sakramentu?
Jeśli oczekujesz na przyjęcie kapłana, który udzieli sakramentu, przygotuj:
- biały obrus,
- świecę,
- watę do oczyszczenia rąk kapłana.